नव्हाळी

गेल्या उन्हाळ्यात
माझ्या दारासमोरचं झाड वठलं
म्हटलं, आता याचं आयुष्य सरलं

वठलेला परतीचा प्रवास
त्यानं मुकपणानं चालू केला
ना तक्रार ना खंत
ना फांदीवरल्या पिलांची ओढ
म्हटल, याला लागली पैलतिराची आस...

अचानकच मग
एक दिवस मेघ सरसरुन बरसले
उन्हाळाही सरुन आता बरेच दिवस झाले
सहजच परवा माझं लक्श त्याच्याकडे गेलं
तर, त्याच्या अंगाव शेवाळलेला हिरवागार कोट!
वठलेल्या झाडाच्याही चार दोन फांद्या
अजून होत्या ओल्या
किलबिलणार्या पाखरांची
चिमण्या बोटात घट्ट धरुन ठेवलेल्या
 

0 comments: