फसलेली ट्रीप

#सफरनामा

बरेचदा होतं काय, आपण खूप अपेक्षा ठेवून एखाद्या ठिकाणी जातो आणि तिथे पोहोचल्यावर, 'याचसाठी केला होता अट्टाहास?' असा प्रश्न पडतो.

अलिकडेच म्हणजे मे महिन्यात आम्ही गेल्या अनेक वर्षांपासून बाजूला रहात असलेला डलहौसी, मॅकलाॅडगंज आणि खज्जरचा प्लॅन केला.
हे करतच होतो तर लगे हात अमृतसर आणि चंदीगढही यात करून घेऊ ठरलं.

अमृतसरचं सुवर्ण मंदिर बाघा बोर्डर चांगलं झालं. हाॅटेलही छान होतं. पण पुढे सगळी ट्रीप हळूहळू घसरतच गेली.

डलहौसीचं रिसाॅर्ट एक नंबर होतं, पण तिथे आम्ही संध्याकाळी पोहोचलो . छान सोसेल इतका म्हणजे आपल्या महाबळेश्वरला  मे महिन्यात असतो तितकाच थंडावा होता. रात्री शेकोटी पेटल्यावर दहा पंधरा मिनिटं मजा आली पण (नेहमीप्रमाणे) एक मोठा गुजराती ग्रुप आलेला असल्यानं बाॅलिवुड डीज्जे ओढणी, पतंग आणि ए हालो...त  अडकला. सुरवातीला जे हात पाय हलवले तेवढेच मग डिनरहाॅल गाठावा लागला .
 तेवढी एकच रात्र राहून पुढे खज्जरला गेलो. (खरंतर इथे जास्त दिवस रहायला हवं होतं ही चूटपूट लागली) खज्जरला बघण्यासारखं गुगलवर जितकं आहे त्याहून 50% टक्केही प्रत्यक्षात नाही. दोन तीन तासात हा प्रकार आटपून धरमशालाकडे निघालो.( थंडीच्या कपड्यांची घडीही मोडावी लागली नाही. मुंबईतले उघडेबाघडे कपडे तिथे चालले इतपत उकाडा होता)
एव्हाना बर्फाचा एखादा तरी सुळका बघायला मिळावा म्हणून जीव तरसला होता. धरमशालामधे रिसार्ट जरा बरं असावं आणि ज्यासाठी आपण मुंबईहून हिमाचल गाठतो तो उद्देश्य सफल व्हावा असं वाटत होतं. पण हाय रे कर्मा! स्टाईलिश नावाचं हे हाॅटेल चक्क एका बंद पडलेल्या माॅलमधे होतं.  तरिही आशा न सोडता चेक इन करून खिडकीचा पडदा उघडला तर बाहेर चक्क कचकच गर्दीची ऑलमोस्ट बकाल वस्तीचा नजारा. मी आणि मुलं उदासपणे बसलेले बघून नवरा जाऊन मॅनेजरशी काही बोलून आला आणि मग दू......रवर एक सुळका दिसणारी खिडकी असणारी रूम मिळाली. फार बरा नजारा नव्हताच पण जे आहे ते आहे म्हणत रूम बदलली. या हाॅटेलमधलं उत्तम जेवण वगळता काहीही चांगलं नव्हतं. अगदीच फ्लाॅप शो. संध्याकाळी सहज चक्कर मारायला बाजारही (मालरोड) नसावा?
दुसर्या दिवशी बहुचरूचित मॅकलोडगंज गाठलं पण यानं चांगलीच निराशा केली.  दुसर्या दिवशी तिथली माॅनेस्ट्री बघितली. एकूण परिसर अस्वच्छ, घाणेरडे खरकटे वास असणारा होता. नाही म्हणायला एक टिपिकल तिबेटी खानपान मिळणारं कॅफे सापडलं आणि जिभेचे चोचले तरी शमले. शिवाय इथलं मार्केटही नेत्रसुखद होतं. तांबा, पितळं आणि पंचधातूच्या छान छान गोष्टी इथे होत्या.
त्यानंतर चंदीगढ गाठलं. पूर्वीही एकदा चंदीगढला आलेलो असल्यानं इथल्या मुक्कामाबद्दल खात्री होती. पण जसजसं गाडीनं गावठाणासारखे रस्ते धरायला सुरवात केली तसं अवसान गळायला  लागलं. शेवटी एकदाचं हाॅटेल आलं (नेहमीप्रमाणे चकाचक नाव आणि तारांकित असलेलं) चेक इन करताना स्विमिंगपूलची चौकशी केली (हॉटेलच्या वर्णनात ते होतं म्हणून) तर असं सांगण्यात आलं की स्विमिंगपूल गोव्यातल्या रिसाॅर्टमधे आहे इथे नाही. रूमचा ताबा घेतला, सवयीनं व्ह्यु पहायला पडदा उघडला आणि उरलं सुरलं अवसान गळलं. छोटू  तर अपेक्षाभंगानं रडायला लागला कारण खिडकीपलिकडे खाली चक्क माॅलमधली शोरूम्स दिसत होती. म्हणजे प्रायव्हसी बोंबललीच. कहर अपेक्षाभंग केला या फाईव्हस्टारनं. वर कळस म्हणजे अत्यंत उर्मट स्टाफ (मराठी माणसांकडे तुच्छतेनं बघणारा एक उत्तरभारतीय वर्ग असतो तो) सर्व्हिसचेही बारा वाजलेले. दुर्दैवाने ट्रीपचा सगळ्यात जास्त मुक्काम याच हाॅटेलमधे होता. कधी एकदा आपलं गाव गाठतो असं झालं होतं. (नंतर इथे येऊन खर्याखुर्या स्टार सर्विस देणार्या आणि खरोखरच चकाचक हाॅटेलमधे राहिल्यावर जरा बरं वाटलं)

कबुलीजबाब😁
-वर उल्लेखलेली सगळीच रिसाॅर्टस, हाॅटेल ट्रॅव्हलट्रीपवर आहेत.
-बुकिंग दरम्यान गळयापर्यंत कामात बुडलेलो असल्यानं एजंट आणि ट्रॅव्हलट्रीपवर विश्र्वास ठेवून केलेली बुकिंग भोवली  होती.
- स्टार हाॅटेल्स ही अंधश्रद्धा आहे की काय? असा प्रश्न पडावा अशी वेळ या ट्रीपदरम्यान आली.
-अमृतसरचं रॅडिसन ब्लु आणि डलहौसीचं grand view एक नंबर. ज्यांना इथे रहायचंय त्यांनी डोळे झाकून बुकिंग करा.
   बुकिंग  टीप्स_ डलहौसी grand view- हे डोंगर उतारावर तीन मजली आहे. तळमजल्यावरच्या रूम्स जास्त चांगल्या आहेत.

तुमचे आहेत असे फसलेले अनुभव? कमेण्टमधे जरूर शेअर करा.