आई नावाच्या बाईला सर्वगुण संपन्न असावच लागतं. नसलं तरिही तसं असल्याचं भासवावं लागतं. गोष्टी सांगणे हा आईच्या सिलॅबस कंपलसरी भाग आहे. हरतर्हेच्या गोष्टी याव्याच लागतात.
वेळ रात्रीची
गोष्टी बिश्टी सांगायची
गोष्टी बिश्टी सांगायची
'आई आज भूताची गोष्ट सांग'
'कशी सांगू?'
'एकदम स्पायसी 6D'
(स्पायसी 6D= एकदम ड्रामासहित म्हणजे तोंडानं डरावने आवाज आणि भिती वाटतील असे हातवारे, हावभाव करत
मिडियम= नुसतेच डरावने आवाज
साधी= नुसतीच गोष्ट सांगायची. भीती वाटता कामा नये)
मी- नको रे साधीच सांगते आज
शमी- नाही एकदम डरावनी सांग ना प्लिज
मी-(मनातल्या मनात)- लेकरा आधीच हा वादळी पाऊस, त्यात शूरवीर बाबा घरी नाही तुला गोष्ट सांगू कशी? कारण मीच घाबरलीय (वरकरणी) - नको रे उद्या बाबा आला की सांगते नं. आज साधी ऐक
शमी- नाही नं मला आजच ऐकायचीय
मी आपली मन घट्ट करून गोष्ट सुरू करते .... आणि.... इतक्यात.... मेली लाईट जाते...वैताग इन्व्हर्टरही बंद पडतो....वातावरण एकदमच entertaining होतं....आणि मग.....
मग काय नाही मी दामटून रामायणातली गोष्ट सांगून आई असल्याचा गैरफायदा घेत दामटवून झोपवते.
मग काय नाही मी दामटून रामायणातली गोष्ट सांगून आई असल्याचा गैरफायदा घेत दामटवून झोपवते.
.....
पोर पाच मिनिटात घोरायला लागतं...
पण आता मनातल्या मनात तयार केलेली ती स्पायसी भयानक डरावनी गोष्ट चलत् चित्र बनून माझ्याच डोळ्यासमोरून सरकायला लागलेली असते.. .
फिलिंग रामरामरामरामराम वगैरे 😀😉
0 comments:
Post a Comment