आमच्या सोसायटीत बॉम्ब.....!!!

दोस्तहो ही घटना नुकतीच घडलेली आहे. म्हणजे अगदी ताजी फ़डफ़डीत आहे. हो, हो, होय. अगदी शिर्षकाबरहुकुम घडलेली आहे. आता बॉम्बची घटना मी अशी उद्गारचिन्ह टाकून लिहितीय म्हणून चक्रावला असाल तर आधीच सांगते की ते तसंच सगळं घडलेलं आहे. ओके, तर साधारण दोन एक आठवड्यांपर्वीची गोष्ट..........वेळ रात्रीची कधीतरीची, आमच्या सोसायटीतल्या रस्त्याच्या बाजुला असणा‍र्‍या फ़्लॅटमधल्या "क" ला गाडी थांबल्याचा आवाज आला....घटना दूर्लक्ष करण्यासारखी असल्यानं (कारण दर अर्ध्या तासाला धावणार्‍या बशांसकट अशा अनेक गाड्या येत जात असल्यानं अशी एखादी गाडी थांबली त्यात दखल घेण्याइतका उत्साह "क" मध्ये नाही) "क"न दूर्लक्ष केलं....वेळ अगदी सकाळची कधीतरीची, "क" चहाचा कप घेऊन टेरेसमध्ये उभी, खाली रस्त्याच्या कडेला उभ्या असणार्‍या एका गाडीजवळ तीन बॅगा, एक हॅण्डबॅग आणि एका कॅरीबॅगचा गोतावळा तिला दिसला. आता इतक्या सकाळी कोण आलं किंवा कोण चाललं याचं स्त्रीसुलभ कुतुहल म्हणून हिनं इकडं तिकडं पाहिलं. कोणीच दिसलं नाही म्हणून उत्सुकता जास्त चाळवली गेली. मात्र नेहमीप्रमाणे सकाळची लगीनघाई असल्यानं ती आत निघून आली. नव‍र्‍याचा डबा देऊन पोराला बाथरूममध्ये उभा करून काहीतरी आणण्यासाठी ती परत टेरेसमधये आली तर सामान जसं होतं तसंच तिथेच. आता मात्र हिच्या डोक्यात संशयाचा किडा वळवळलायला लागला. पहिल्यांदा बॅगा बघितल्याला चांगले दोन तास उलटून गेले तरी त्या जशाच्या तशा बघून काय भानगड असावी असावी? हा विचार डोक्यात घुमायला लागला. अगदीच सहन न झाल्यावर तिनं वॉचमनला विचारलं त्यालाही या बॅगांची काय भानगड ते समजत नव्हतं. एव्हाना अशा बेवारस बॅगा असल्याची बातमी सगळीकडे पसरली होती. बरं गाडीच्या दाराला खेटून असलेल्या बॅगा पाहून बॅगा आणि गाडीचा काहीतरी संबंध आहे याची सगळ्यांची खात्री पटली. गर्दीतल्या कोणी काकांनी गाडी कोणाची आहे याचा तपास करण्याची सूचना केली. आता इतक्या इमारतींमधन ही गाडी कोणाची ते ही रस्त्याच्या बाजुला लावलेली गाडी कोणाची हे कसंशोधायचं याचं कोडं सगळ्यांना पडलं होतं. इतक्यात वॉचमनला आयडियाची शक्कल सुचली. त्यानं गाड्या पुसणार्‍या सगळ्या पोरांना बोलावून ही गाडी कोण पुसतं? असा प्रश्न केला. हातभर अंतर ठेवून पोरं गाडी बघून आली आणि सगळ्यांनीच सांगितलं की आमच्यापैकी कोणीच ही गाडी पुसत नाही. त्यातल्या त्यात एका स्मार्ट पोरानं (याला इथं उभा असणार्‍या सगळ्या गाड्या कोणत्या इमारतीतल्या आहेत हे माहित होतं म्हणे) ही गाडी इथली म्हणजे अख्ख्या सोसायटीतल्या कोणाचीच नसल्याचं छातीठोकपणानं सांगितल्यावर आणखिनच गोंधळ उडाला. आता "क"च्या डोक्यात वीज चमकली, म्हणजे रात्री झुपकन येऊन गाडी थांबल्याचा आणि दारं खटाखट उघल्याचा जो आवाज झालेला होता तो याच गाडीचा होता की काय? यात भर म्हणजे समोरच्या इमारतीतल्या वॉचमननं सांगितलं की मध्यरात्री म्हणे एक रिक्षावाला बराचवेळ संशयास्पदरितिनं रिक्षा थांबवून उभा होता. यानं त्याला हटकलं तर दोघांची बाचाबाची झाली आणि त्यानं भाडं आहे म्हणून आलो आहे असं सांगितलं. मध्यरात्री कोणाचं भाडं याचं उत्तर देणं त्यानं टाळलं आणि तो भर्रकन निघून गेला. रात्रीच्या मंद प्रकाशात त्याचा नंबर टिपून घेणं वॉचमनला जमलं नव्हतं.... आता जमलेल्यांच्या डोक्यात संशयाचं जाळं तयार व्हायला लागलं. सगळेत तर्क जिथल्या तिथे बसत होते. रात्रीचं भाडं लुटलं असेल आणि उरलेलं सामान इथे टाकून रिक्षावाला पसार झालेला असेल यावर बहुतेक सगळ्यांचं जवळपास एकमत झालं. बॅगांची दूरूनच तपासणी करणार्‍या एका काकांच्या ल्क्षात आलं की त्या बॅगांना एअरपोर्टचे टॅग लावलेले होते. त्यावर असणार्‍या मोबाईल नंबरवर फ़ोन लावला तर हा फ़ोन सध्या बंद आहे असं उत्तर मिळालं. झालं! आता मात्र मनात असणार्‍या संशयावर संशयच उरला नाही. सोसायटीच्या सेक्रेटरीला फ़ोन करून सगळा सांगितल्यावर त्यांनी वॉचमनकरवी बॅगा दूर फ़ेकून देण्याविषयी सुचवलं. वॉचमन बॅगा फ़ेकणं दूरच पण त्यांच्याजवळपास फ़िरकायलाही तयार नाही. न जाणो त्यात बॉम्ब वगैरे असेल तर? आता काकालोकच पुढे सरसावले आणि त्यांनी अत्यंत सावधानतेनं सामानासोबतची प्लॅस्टिकची बॅग तपासली. त्यात कपड्यांबरोबरच पुस्तकं आणि एक ट्रान्झिस्टर, घड्याळ होतं. हा नक्कीच काहीतरी घातपाताचा प्रकार असावी की काय अशी शंका सगळ्यांच्याच मनात दाटायला लागली. आता घड्याळात चांगले अकरा वगैरे वाजले होते म्हणजे हा सगळा गोंधळ सुरू होऊनही बराचवेळ झालेला होता. एव्हाना कोणीतरी सरळ पोलिसांना फ़ोन केलेला होता. दूरून पोलिस येताना पाहून सगळे एका बाजुला झाले. पोलिसांनी तिथे जमलेल्यांना माहिती विचारायला सुरूवात केली......सगळेजण आपापलं व्हर्जन उत्साहात सांगत होते.......सगळा घोळका बोलता बोलता गेटपाशी गेला.....आता बॅगांवरून लक्ष उडालं होतं आणि पोलिस काय करतात याची सगळ्यांना उत्सुकता लागली होती.....रस्ता क्रॉस करून साधारण पस्तिशीची कन्यका ????? रात्रीच्याच वेशात (म्हणजे स्लिपरपासून डोक्याच्या क्लिपपर्यंत सगळं अस्ताव्यस्त आणि बिनमॅचिंगचं घालून) फ़राफ़रा आली आणि दोन हातात चार बॅगा उचलून पुन्हा अबाऊट टर्न करून चालायलाही लागली......उपस्थित मंडळी अचंबीत होऊन बघतच राहिली. हा काय प्रकार आहे? आम्ही सगळेस काळपासून नाष्टाबिष्टा न करता इथे डोक्याला कल्हई करत बसलो आहोत आणि आता अचानकच ही बाई येऊन सगळं चंबुगबाळं आवरून आपाण त्या गावचेच नसल्यासारखे दाखवत चक्क निघून जाते म्हणजे काय? अर्थात पोलिसांनी तिला हटकलं आणि थांबवल्यावर तिनं त्याला "येस???" असा केवळ लूक दिला हो....घ्य्या आता, हे म्हणजे रोम जळतंय आणि.....अशातला प्रकार झाला की नाही? तिच्या सोबत असणार्‍या गृहस्थांना काय घडलं असावं याचा बहुदा अंदाज आला असावा. ती मघासची येस लूकवाली कन्यका जशी झोपेतून आल्यासारखी आली तशीच झोपेतच चालल्यासारखी निघून गेली आणि तिच्यासोबतचे गृहस्थ मागे राहिले. गेटपाशी उभा असणारा घोळका पुढे सरसावला आणि पोलिस काय विचारतात आणि नक्की काय भानगड आहे हे जाणून घेण्याच्या कमाल उत्सुकतेनं कानात पंचप्राण आणून उभा राहिला......झालं. संपला की किस्सा. :)) त्या संशयित बॅगा झोपाळलेली कन्यका घेऊन गेली याचाच अर्थ त्यात बॉम्ब नव्हता हा उघडच आहे नां.




बरं बरं ठिक आहे, सांगते काय झालं होतं ते, ती झोपाळलेली सुंदरी होती नां तिचा पतीपरमेश्वर रातीच्याला अम्रेकीला उडाला होता. त्या महान आत्म्यानं जरा ज्यादाच घेतलं होतं....सामानसुमान......तर हिनं एअरपोर्टावर भराभर बाहेर टाकलेलं सामान आणि जास्तीच्या ब्यॅगा (वाचक हो माणसांच्या तीन तीन बॅगा जास्त होतात???कमालच आहे) सोबत आणल्या आणि रात्री परत आल्यावर त्यांनी बॅगा गाडीबाहेर तर काढल्या पण उचलून घरी घेऊन जायच्या विसरल्या....(अग्गो बाई गंमतचाय किनई) आणि गंमत म्हणजे घरी गेल्यावरही साधा अगदी इतकुसा देखिल संशय आला नाही की बाई गं, आपण एअरपोर्टवर घेतलेल्या बॅगा कुठे गेल्या असाव्यात बरं ? (अग्गो बाई कमाल आहे किनई) आणि सगळ्यात भारी गंमत म्हणजे झोप बिप झाल्यावर भल्या पहाटे अकरा वाजता समजलं की; अय्या, काल रात्री आणलेलं सामान तर रस्त्यावरच राहिलं की!!....(टाळ्या) आणि त्याहून भारी गंमत म्हणजे आपल्या गाडीभोती हे सगळे सभ्य लोक जमाव करून काय करतायत याचिही गंमत समजलीच नाही. असो. तर यानिमित्तानं आमच्या सोसायटीतल्या दक्ष नागरिकांचा आणि आपल्या बुडाखाली साक्षात बॉम्ब आहे हे समजल्यावरही ज्यांना ते हलवावसं वाटलं नाही त्यांचा साक्षात्कार झाला. त्याचबरोबर अशा आणीबाणीच्यावेळेस संपर्क साधल्यावर पोलीस तात्काळ धावतात (म्हणजे धावत आपल्यापर्यंत पोहोचतात) हेही समजलं, सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे आपला नवरा परदेशी गेल्यावर कितिही भारी दु:ख झालं तरी सोबतचं सामान घरात घेऊन येण्याइतकं दु:ख सावरण्याची मानसिक ताकद प्रत्येकीन अंगी आणली पाहिजे हे समजलं (अग्गो बाई, मी तर नवर्‍याला टाटा बाय बाय केल्यानंतर एकदाही बॅग सोडाच पण रूमाल सुध्दा विसरले नाहिए.....) असो. कोणीतरी म्हणजे तो आपला शाहरूख म्हणून गेलाय नां, "ऐसी बडी बडी शहरों ऐसी छोटी छोटी बाते होती है".


तळ टीप- आग्गो बाई एक गंमत सांगायचीच राहिली. तुम्ही विचार करत असाल नां (नसेलच केला. माहितीय नां तुम्हाला,एकदा सांगायला बसले की मी काही म्हणून काही सांगायचं बाकी ठेवणार नाही. एक वेळ पान संपेल पण तळ टिपा आणि हे मेले कंस काही संपायचे नाहीत.) तर "ती" गाडी सोसायटी आणि परिसरातल्या कोणाचिही नाही असं गाडी पुसणार्‍यांनी छातीठोकपणानं कसं काय सांगितलं? तर गाडीच्या मालकिणबाई इथे राहणार्‍या नव्हत्याच मुळी त्या माहेरवाशिण होत्या.
ओके फ़ायनली संपल्या सगळ्या गंमती. गोष्ट छोटीच होती पण त्यातून जी गंमत दोन तीन तास अनुभवली (लोकांनी) ती शेअर कराविशी वाटली म्हणून हे शब्दांचं भेंडोळं उघडलं बरं.