हे भलते अवघड असते!!!

आईपण निभावायचं आणि तेही डोळस वगैरे ही काय खायची गोष्ट नाही बाबा!! (आता तुम्ही म्हणाल [हे आपलं आम्हीच ठरवायचं]एक तर इक्त्या दिवसांनी उगवल्यानंतर हे काय अचानकच?)तर हुड पोरांचं मदरहुड हे पूर्णवेळाचं काम काही पोस्टायला वेळच उरवत नाही (हे आपलं म्हणायचं बाकी लिहिण्याचा आळस हे खरं कारण, (नवरा ऑफ़िसला जाताना सांगून जातो अमूक वाजता अमूक ठिकाणी ये, म्हणजे त्यानं साडेपाच वाजता बोलवलं असेल तर चार वाजता आवरायला घ्यावं की नाही? (माणशी अर्धा तास या हिशेबाने) आमचं म्हणजे कसं सव्वापाच वाजता आवरून साडेपाच वाजता आटो आटो करत धावायचं मग हटकून उशिर झाल्यावर रिक्षातून उतरतानाच अरे अगदी ऐन निघताना यानं पॉटी केली असं हुकमी कारण पुढे करायचं तसंच हे. असो. तर कंसातून बाहेर मूळ मुद्दा)(नमनाला घडाभर तेल वाहिल्याशिवाय पोस्ट फ़ळत नाही की काय अशी शंका यायला लागलीय मला अलिकडे)तर हे डोळस आईपण म्हणजे सगळी गंमतच आहे. पोरांशी कसं वागायचं आणि कसं नाही याची कसरत म्हणजे हा सगळा बल्ल्या गोंधळ आहे. मी आपले इक्त्या वर्षांच्या अनुभवानंतर काही नियम बनवले आहेत-
१-पोरं काही सांगत असतील तर त्याचा सामान्यपणे जो अर्थ असायला हवा तसा तो कधीच नसतो. म्हणजे उदाहरण लेकीला माझ्यासारखीच लिखाणाची जबरी हौस आतापासून फ़ुटली आहे. आपले जिन्स साक्षात पोरीत उतरलेत म्हटल्यावर कौतुक करणं ओघानं आलंच. थोडा विस्कळीतपण आणि बालसुलभ चुका सोडल्यातर अलिकडे लिखाणाचा पाक जमायला लागलाय. परवा वहितली दोन पानं फ़डफ़डवत माझ्याकडे आली आणि म्हणाली,"आई, बघ मी न्यु स्टोरी लिहिलिय. अबाऊट सिंड्रेला आणि हर किंग" (प्रिन्स नव्हे बरं का!) बरं जमलं होतं सगळं. माझ्या तोंडतून व्वा व्वा ! असं निघणारच होतं तर शेवटच्या वाक्यानं माझा पार लोळागोळा करून टाकला. मला वाटल की "ऍण्ड दे लिव्हड हॅपिली एव्हर आफ़्टर" असं असेल तर त्याऐवजी माझ्या बोल्ड ऍण्ड ब्युटीफ़ूल फ़ुलानं लिहिलं होतं,"दे मॅरिड ऍण्ड गोन फ़ॉर देअर हनीमून" काय दचकला किनई? मी पण अशीच दचकले होते. मुळात हनिमुनची भानगड हिला कशी काय बुवा समजली हा मूळ मुद्दा, त्यानंतर हनिमून म्हणजे नेमकं काय काय हिच्या डिक्यात आहे हा किडा. आता हिला खडसवावं की कसं या विचारात असतानाच माझ्यातली डोळस आणि चतुर आई जागी झाली. मी ते वाक्य मुद्दामच जोरात वाचलं आणि हनीमून शब्दावर मुद्दामच अडखळत तिलाच विचारलं काय गं लिहिलयस हे? त्यावर आता या आईचं काय करायचं असा लूक देऊन "अगं लग्नानंतर हजबंड वाईफ़ कुठे जातात? हनीमूनला नां? मग ते हनीमून आहे" (ओके, चेहरा बालीश आहे म्हणजे हनीमूनची हिची कन्सेप्ट वेगळी असणार असा विचार करून मी जराशी हुश्श)मग तिला म्हटलं हो का? पण असं तुझ्या बुकमधल्या स्टोरीत नसतच लिहिलेलं. पण हनीमूनला म्हणजे कोठे गेले गं? पुन्हा एकदा मघाचचाच लूक फ़ेकून "अगं हनीमून म्हणजे हिलवर वगैरे फ़िरायला जातात, ते पिक्चरमध्ये नाहीत का दाखवत? स्नोमध्ये किंवा सीमध्ये गाणं म्हणतात तसं गं" (ऐ ढिंग टिका टिकाक टिका, हनीमून म्हणजे छान छान ड्रेस घालून डोंगरावर वगैरे केलेला डान्स असतो फ़क्त. बॉलिवुड रोमान्स झिंदाबाद. :) दोन प्रश्नांची उत्तरं एकदमच मिळाल्यानं माझा जीवच नाही तर अडकलेले पंचप्राण भांड्यात पडले गो बाई!) बघा बरं. तिनं गोश्टीत हनीमून हा शब्द वापरला म्हणून मी "आईसुलभ" प्रतिक्रीया व्यक्त केली असती तर? जे सामान्य द्न्यान अजून नव्हतं कदाचित ते मिळालं असतं.
२-आपण केलेले नियम त्यांच्याबरोबरच आपल्यालाही लागू असतात.-आपण कसेही असलो तरिही आपल्या मुलांनी आपल्याला सदगुणांचा पुतळाच असायला हवं असतं. हे आयडियली ओक्के असलं तरिही हे भावी सदगुणांचे पुतळे आपल्याला कधी जमिनीवर आणतील त्याचा नेम नाही. म्हणून नियम बनविताना ते आपल्यालाही झेपले पाहिजेत एव्हढं लक्षात घ्या म्हणजे झालं. उदाहरणार्थ गोरगरिबांना मदत करावी या एका सुविचारानं आम्हाला प्रत्येक सिग्नलवरच्या येणार्‍या प्रत्येक "गरिब" मुलाला, पोटाला पोर बांधलेल्या बाईला, म्हातार्‍या कोतार्‍यांना पैसे द्यावे लागले.
तर तसे मुद्दे बरेच आहेत विस्तारानं पुन्हा कधीतरी.